امام باقر (ع) فرزندش امام صادق (ع) را به سه چيز امر و از سه چيز نهى كرد
سفيان ثورى مى‏ گويد: با جعفر بن محمد صادق (ع) ملاقات كردم به او گفتم:
اى فرزند پيامبر خدا! مرا وصيتى كن، او به من فرمود: اى سفيان، براى دروغگو شخصيتى نيست و براى پادشاهان برادرى نيست و براى حسودان راحتى نيست و براى بد اخلاق بزرگى نيست، گفتم: اى فرزند پيامبر خدا، بر من بيفزاى، به من گفت:
اى سفيان، به خدا اطمينان داشته باش تا مؤمن باشى و به آنچه خدا به تو قسمت كرده‏ راضى باش تا ثروتمند باشى و با همسايگانت نيكويى كن تا مسلمان باشى و با شخص بدكار همنشين مباش كه بدكارى خود را به تو مى‏ آموزد و در كار خود با كسانى كه از خدا مى‏ ترسند مشورت كن، گفتم: اى فرزند پيامبر خدا بر من بيفزاى، فرمود: اى سفيان، هر كس عزت بدون داشتن قبيله و بى‏ نيازى بدون داشتن مال و هيبت بدون داشتن قدرت خواسته باشد، از خوارى معصيت خدا به عزت اطاعت او منتقل شود. گفتم: اى فرزند پيامبر خدا بر من بيفزاى، فرمود: اى سفيان، پدرم سه چيز را به من امر كرد و مرا از سه چيز نهى كرد، از جمله سخنان او اين بود كه گفت: فرزندم! كسى كه با رفيق بد همنشين باشد سالم نمى‏ ماند و هر كس به مكان‏هاى بد وارد شود، مورد تهمت قرار مى‏ گيرد، و كسى كه مالك زبانش نباشد پشيمان مى‏ شود، سپس چنين سرود:
زبانت را به گفتن سخن نيكو عادت بده تا با آن سودى ببرى، همانا زبان را به آنچه عادت دادى عادت مى‏كند. او موظف به باز پس دادن شيوه‏اى است كه تو به آن عادت داده‏اى، از خير يا شرّ، پس بنگر كه او را به چه چيزى عادت مى‏ دهى. ¹

1-الخصال / ترجمه جعفرى ؛ ج‏1 ؛ ص251-249